Een paar weken geleden bezocht ik Diergaarde Blijdorp! Daarvoor nam ik mijn oude kameraad, de Canon EOS 600D, mee. Een dierentuin is dé plek om als fotograaf je timing te oefenen en het leek mij een leuk aanknopingspunt voor een nieuw fotoblog. In deze blogpost deel ik de serie die ik met deze instap spiegelreflex camera maakte en vertel ik je meer over hoe je (op een regenachtige dag) toffe beelden kunt maken!
wat zit er in mijn camera tas?
Mocht je het niet weten, ik bezit twee camera’s 🙂 Allebei van Canon, maar nogal verschillend in kwaliteit. Ik bezit sinds mijn 18e een instap spiegelreflex camera: de Canon EOS 600D. Voor deze camera heb ik naast de 18-55mm kitlens een 55-250mm zoomlens. Met die laatste heb ik écht al heel veel gefotografeerd, aangezien ik heel graag in de natuur ben en je zelden dieren voor je neus aantreft. Maar ook op vakanties was dit vaak mijn go-to lens, geen duur objectief maar wel eentje die prima werk levert!
In 2021 besloot ik dat het tijd werd voor een “serieuze” camera. Ik heb zakelijk enorm veel geschoten met mijn 600D, maar was toe aan een upgrade. Na lang wikken en wegen besloot ik voor de Canon EOS 6D te gaan. Letterlijk het grote zusje van mijn 600D 🙂 Ik heb daar 1 lens bij gekocht: de 24-105mm, een behoorlijke allround lens. Ik ben me-ga blij met de upgrade, maar er zijn een aantal redenen waarom ik nog regelmatig teruggrijp op mijn oude, vertrouwde 600D…
waarom ik niet altijd mijn fullframe meeneem
Er zit een aardig verschil in gewicht tussen mijn 600D en 6D, alleen de body van de 600D is al 250 gram lichter en ook de lens van mijn 6D is zwaarder dan die van de 600D… Soms maak ik de keuze dus op basis van hoeveel zin ik heb om te sjouwen. Andere reden is dat ik nog geen echte zoomlens heb aangeschaft voor bij mijn fullframe 6D en ik zoomen met een lens mooier vind dan achteraf croppen. Tot slot ben ik énorm gehecht aan mijn 600D en wil ik anderen graag laten zien dat een professionele camera niet per se goeie foto’s oplevert en dat je met een creatieve blik ook uit een ‘simpele’ camera toffe shit kunt halen!
betere foto’s leren maken?
Als je wilt oefenen met fotograferen, raad ik je aan om dat vooral toch heel erg veel te gaan doen! Je wordt geen betere fotograaf door er alles over te leren en te lezen op papier, maar door dat te oefenen. Daarom schreef ik een praktisch cursus (werk)boek over de basis van fotografie 🙂 Een compleet handboek met daarin álles wat je moet weten als (beginnend) fotograaf. In mijn eigen woorden heb ik beeldend beschreven hoe fotografie werkt en wat je nodig hebt om de automatische stand achter je te kunnen laten, word je al enthousiast? Dan raad ik je aan even naar mijn cursus (werk)boek te kijken via deze link!
fotograferen in de dierentuin
Één van mijn favoriete oefenlocaties is de dierentuin. Dieren zijn lastige modellen, perfect om je timing en creatieve kijk mee te oefenen! Ze zitten zelden stil, je kunt ze niet instrueren en net als met kleine kinderen moet je momenten leren pakken. Dierentuinen zijn daarmee goede oefenlocaties om ongedwongen te prutsen en te leren. Ook ik ga dus regelmatig op zoek naar dierlijke modellen om te oefenen en ik neem je graag mee in de foto’s die ik in Diergaarde Blijdorp heb gemaakt!
Het was een behoorlijk druilerige dag, waardoor de foto’s niet zo zonnig en kleurrijk zijn als ik meestal maak. In deze serie besloot ik te experimenteren met kleur in de nabewerking, want super kleurrijk was de dag gewoon niet. Je kunt ook zien dat het een vrij donkere dag was. Als je de foto’s op groot scherm bekijkt, zul je hier en daar ook de nodige ruis spotten. Voor mij draagt dat bij aan de sfeer, ik zit daar totaal niet mee. Van deze vier foto’s zijn de eerste twee eigenlijk ‘mislukt’ want het glas bij de papegaaiduikers maakte een foto zonder vertekening onmogelijk en ik wilde een foto van deze vlinder maken met zijn vleugels open. Toch zijn het creatief gezien best wel leuke foto’s! De papegaaiduikers lijken haast analoog vastgelegd en de verstopte vlinder past wel bij een dag waarin iedereen onder paraplu’s wegkroop vanwege de regen.
Het stokstaartje zat stokstijf stil op de wacht en krijgt de prijs voor model van de dag. Bij deze foto heb ik de tijd kunnen nemen om een mooi kader te kiezen en ervoor te zorgen dat de onscherpe voorgrond extra aandacht op het dier legt. Ik vind zelf ook de kleuren in deze foto wel goed gelukt 🙂 Tot slot de twee tapirs, schatjes van dieren zijn dat! Ze genoten zichtbaar van hun maaltje en dat vond ik leuk om vast te leggen.
Deze volgende foto hoort tot mijn favorieten en is het resultaat van observeren, geduld en precies op het juiste moment afdrukken. Alles wat een dier doet ga je maar één keer zien, dat maakt dat dierentuinen zo’n ongelofelijk fijne plek zijn om te oefenen met je camera.
Je kunt aan je gevoel voor timing werken door eerst even zonder camera te observeren. Hoe bewegen de dieren, welke hoek geeft een tof shot en wat is het mooiste kader? Vervolgens pak je de camera en met een beetje geluk maak je dan zoiets!
Observeren is sowieso een skill die je als fotograaf goed moet beheersen. Je moet heel goed kunnen kijken en in beelden denken voor je ze maakt. Wat wil je vastleggen? Hoe positioneer je dat onderwerp in een kader? Laat je de hele zeeleeuw zien of zoom je in op de kop van de okapi? Fotograferen is keuzes maken en vooral de foto van de jonge zeeleeuw die totaal knock-out is vind ik daarin goed geslaagd.
De zeeleeuw vormt het centrale onderwerp van de foto en met z’n gekke slaaphouding moet je even drie keer kijken voor je door hebt waar je naar kijkt. Dat is wat een foto voor mij breinproof maakt, een strakke plaat die de aandacht vasthoudt. De foto van de okapi is leuk, maar ik stoor me aan die halve boomstronk. Als je die wegdenkt, is de foto stukken beter. Zo zie je maar, er is altijd ruimte voor een top en een tip! Ook als je al 15 jaar bezig bent met fotografie 😉 Blijven oefenen dus en regelmatig reflecteren op wat je hebt gemaakt helpt daarbij.
Dit is ook één van mijn persoonlijke favorieten. Een prachtige Gelada aap die perfect opgaat in zijn omgeving. Ook het feit dat de witte pilaar precies midden in het kader valt, vind ik prettig, het zorgt ervoor dat de aap opvalt ondanks de camouflage qua kleur.
Gelada’s had ik nog nooit in het echt gezien en de prachtige vacht evenals het grappige feitje dat gras 90% van hun dieet vormt maakte dat ik de tijd wilde nemen voor een mooi portret. Ik kwam deze aap tegen, zocht een mooi kader en toen ik af wilde drukken draaide hij/zij zich om… Meant to be!
Wat ik heel goed geleerd heb van alle natuurfoto’s die ik in mijn leven heb gemaakt is dat goed kijken de basis is. In het begin maakte ik 89312784129041298 foto’s van hetzelfde onderwerp in de hoop dat er dan 1 tussen zou zitten die oké zou zijn. Tegenwoordig weet ik wat ik kan en weet ik wat mijn camera’s kunnen en schiet ik vaak maar 1 of 2 foto’s van een onderwerp.
Behalve als ik een serie maak, want ja hoe passen meerdere foto’s perfect bij elkaar? Dat is toch even zoeken. Het was wel mijn doel voor de dag. Niet gemakkelijk en zeker niet als het vrijwel de hele dag regent…
Ik heb het geprobeerd met portretten van okapi’s, maar ik was daar op het moment dat ik ze schoot al niet tevreden mee. Gelukkig kwam er later een onderwerp waar het me beter mee lukte. Deze serie bestaat uit drie foto’s van kwallen in een blauwverlicht aquarium 🙂 In de categorie altijd in beweging zijn kwallen wel een soort gulden middenweg, ze drijven mee op de stroming van het water maar gaan niet echt wild heen en weer sjezen door je kader. Ook is het licht in een aquarium constant en kun je de tijd nemen om de perfecte kaders op te zoeken. Ik heb gespeeld met dieptewerking en drie foto’s gemaakt waarin meerdere kwallen onafhankelijk door de bak zweven.
Ik denk dat ik deze drie misschien nog wel eens een keer laat afdrukken en dan naast elkaar inlijst. De mystiek van het licht in combinatie met toch ook wel een fascinerende diersoort als de kwal trekt mij heel erg aan. Die kleine gekke haast zwevende wezentjes lijken door bioluminescentie licht te geven en dat is van alle natuursverschijnselen misschien wel mijn favoriet! Een goed geslaagde serie dus 🙂
En om deze uitgebreide fotoblog af te sluiten nog even een zwart wit foto van een netgiraffe. Met hun lengte van gemiddeld vijf meter vormen giraffen altijd een interessant onderwerp voor een foto. Sta je als bezoeker op de grond dan kun je creatieve foto’s maken door vanuit een kikvorsperspectief omhoog naar de giraffe te fotograferen.
Sta je echter, zoals in Diergaarde Blijdorp, op ooghoogte dan kun je recht vooruit een mooie plaat maken. Ik ben gek op foto’s waar beweging in zit en niet zo van de statische portretten, misschien dat ik daarom ook zo blij word van dieren. Deze giraffe deed een soort dansje om met z’n lange nek bij het aller-aller-allerlekkerste blaadje te komen.
Je ziet hem haast denken “nog ieeeets hoger” en ik vind dat leuk 🙂 De zon op de natgeregende bladeren in de achtergrond lijkt qua patroon haast op de vlekken van een giraffe en dat heb ik benadrukt door de foto zwart-wit te maken. Ik ben ook met deze foto heel blij!
Al met al een kleine serie met een paar parels, die je hopelijk zowel inzicht geven in het proces van je fotografieskills ontwikkelen als inspireren tot het maken van toffe beelden.
ga gewoon maar maken
Om af te sluiten wil ik nog even wat wijze raad herhalen: je hoeft geen dure fancy camera te hebben om creatieve beelden te schieten! Ik heb al deze foto’s gemaakt met de meest simpele apparatuur die ik bezit en ze doen niet onder voor wat ik met mijn professionele spiegelreflex camera maak. Daarnaast is de dierentuin een enorme speeltuin voor iedereen die beter wil worden in het maken van beeld. Fotograferen draait om observeren en timing en hoe kun je dat beter oefenen met beweeglijke dieren?
Ik hoor graag wat je van deze foto’s en mijn reflectie op mijn eigen werk vond, dat mag je hieronder achterlaten, sturen naar hej.lensproducties@gmail.com of in een DM delen op instagram 🙂 Ook als je tips hebt voor mooie natuur en/of dierlocaties mag je die met mij delen en wie weet gaat de volgende fotoblogpost wel over jouw tip!